طوفان (موشک ضد تانک هدایت شونده)

ویکی پدیا

طوفان نام موشک ضد تانک هدایت‌شونده ایرانی است که به روش مهندسی معکوس بر روی موشک بی‌جی‌ام-۷۱ تاو ساخت ایالات متحده ساخته شده است. کلاهک انفجاری این موشک ۳.۶ کیلوگرم جرم دارد و از نوع کلاهک‌های ضد تانک شدیداً انفجاری می‌باشد که قادر است حدود ۵۵۰ میلیمتر به درون زره فولادی نفوذ کند. نهایت برد این موشک ۳۸۵۰ متر و نهایت سرعت آن ۳۱۰ متر بر ثانیه می‌باشد.

در سال ۱۳۸۸ ایران اعلام کرد که تولید یک مدل ضدهلیکوپتر از این موشک را با نام قائم آغاز کرده‌است.^[۱]

ساخت این موشک در اوایل دهه ۱۳۸۰ در مرکز صنایع هوافضای جمهوری اسلامی آغاز شد و آزمایش آن بر روی سکوهای شلیک از روی سه‌پایه، خودروهای رزمی زرهی و هلیکوپتر انجام شد. به گفته مقامات ایرانی امکان شلیک این موشک از پرتابگرهای اصلی موشک‌های تاو نیز وجود دارد. توفان-۲ مدل ارتقایافته این موشک است که جستجوگر دماغه و کلاهک دوقسمتی آن به بی‌جی‌ام-۷۱ئی ۲آ شباهت دارد، اما طول آن برابر با مدل قدیمی‌تر بی‌جی‌ام-۷۱ سی است. بر اساس اعلام صنایع هوافضای ایران برد توفان و تاو مساوی است و امکان نصب کلاهک توفان ۲ بر روی مدل اولیه طوفان وجود دارد. موشک‌های توفان و توفان-۲ بر روی نفربرهای زرهی ام-۱۱۳ و براق و هلیکوپترهای کبرا و شباویز ۱-۲۰۹ نصب شده‌اند.^[۲]

تاریخچه عملیاتی

ایران از نخستین کشورهای واردکننده موشک‌های تاو بود و این کار را از سال ۱۹۷۱ انجام داد. تعداد موشک‌های تاو خریداری شده توسط ایران بسیار زیاد بود و در مجموع ۴٬۷۶۰ عدد از این موشک بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۶ و ۱۹٬۰۶۴ عدد دیگر بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۹ خریداری شد. بین سال‌های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۶ نیز ایران موفق به خرید ۲۰۰۸ موشک تاو دیگر از آمریکا و اسرائیل طی قراردادهایی پنهانی معروف به ماجرای مک فارلین شد.^[۳]

در همان سال‌های نخست، خطوط تعمیر و مونتاژ این موشک‌ها در شرکت صنایع الکترونیکی ایران (IEI) آغاز بکار کرد. در ماه مه سال ۱۹۷۵، مذاکرات میان ایران و شرکت هیوز برای تولید مشترک موشک‌های تاو و موشک هوابه‌زمین ماوریک بجایی نرسید زیرا دو طرف بر سر نظام قیمت‌گذاری اختلاف نظر داشتند. شرکت هیوز مبلغ دریافت مجوز تولید را برای ایران برای تولید موشک تاو ۲۰ میلیون دلار و برای موشک ماوریک ۲۵ میلیون دلار اعلام کرد. انقلاب ۱۳۵۷ ایران باعث لغو شدن تمام قول و قرارها میان دو کشور گردید.

ایران موشک‌های طوفان و تاو را در اختیار حزب‌الله لبنان نیز قرار داده است و این موشک در کنار موشک‌های روسی آتی-۳، آتی-۴، آتی-۵، آتی-۱۳، آتی-۱۴ و موشک فرانسوی میلان و موشک کورنت از موشک‌های ضدتانک مورد استفاده حزب‌الله لبنان است.^[۴]

توفان-۲

توفان-۲ نسخه ارتقا یافته موشک ایرانی توفان است . استفاده کنندگان: ایران

Different Toophan versions excluding Qa'em.
نوع	موشک ضد تانک هدایت‌شونده
اولین سازنده	ایران
تاریخچه خدمت‌رسانی
مورد استفاده	ایران حزب‌الله لبنان
جنگ‌ها	جنگ اسرائیل و لبنان (۲۰۰۶)
مشخصات
ابعاد	۱۵۲ م‌م
Warheadوزن کلاهک	۳٫۶ کیلوگرم
طول بال	0.46 m
برد عملیاتی	۳۸۵۰ متر
سیستم هدایتی	هدایت سیمی (هدایت لیزری در انواع متأخر)

خیبر (تفنگ)

ویکی پدیا

خیبر یک تفنگ تهاجمی بولپاپ کالیبر ۵٫۵۶ میلی متری طراحی و ساخت سازمان صنایع دفاع ایران است که بر اساس تفنگ فرانسوی فاماس با کارایی کمتر طراحی شده است. سیستم داخلی این سلاح که از سیستم بولپاپ استفاده می‌کند عیناً مشابه تفنگ ام۱۶آ۱ است اما با یک کیت تبدیل تولید صنایع دفاع ایران به یک تفنگ دارای سیستم بولپاپ تبدیل شده است. با استفاده از این کیت تبدیل عملاً می‌توان ام۱۶آ۱ استاندارد را به تفنگ خیبر تبدیل کرد.^[۱]

طراحی تفنگ خیبر در سال ۱۳۸۰(ه ش) آغاز شده و تولید آن از سال ۱۳۸۲(ه ش) شروع شد و یک سال بعد اولین نمونه‌های آن وارد خدمت رسمی در ارتش جمهوری اسلامی ایران شد. ریشه تفنگ خیبر به تفنگ اس.۵٫۵۶ می‌رسد که کپی تولید ایران تفنگ نورینکو سی کیو است و نورینکو سی‌کیو هم کپی تولید چین تفنگ ام۱۶آ۱ است. با این حال خیبر از نظر ظاهری بیشتر به تفگ فرانسوی فاماس شباهت دارد. خیبر از خشاب‌های ۲۰ و ۳۰ تایی استفاده می‌کند که در قسمت عقب سلاح نصب می‌شوند. امکان نصب دوپایه و سرنیزه هم بر روی این سلاح وجود دارد. ماشه تفنگ تقریباً در مرکز سلاح قرار گرفته و چهار وضعیت شلیک رگبار، سه تیر، تک تیر، و ضامن برای آن تعریف شده است.^[۲]

این تفنگ فشنگهای ۵٫۵۶x۴۵ م‌م فشنگ متوسط استاندارد ناتو را شلیک می کند و برای جایگزینی تفنگ قدیمی ۷٫۶۲x۵۱ م‌م ژ۳ ساخته شده است. تفنگ آلمان غربی تولید ایران که از زمان حکومت محمد رضا شاه پهلوی در خدمت نظامی ارتش ایران است. این تفنگ در سه مدل لوله کوتاه (کاربین)، لوله متوسط (استاندارد) و لوله بلند (تک تیرانداز) ساخته شده است.^[۳]

سرعت خروج فشنگ از لوله تفنگ خیبر ۹۰۰ تا ۹۵۰ متر بر ثانیه و نواخت تیر تئوریک (فاصله خروج دو فشنگ از لوله) آن ۸۰۰ تا ۸۵۰ در دقیقه است. وزن مدل استاندارد خیبر با خشاب سی تایی خالی ۳ کیلو و ۷۰۰ گرم و طول آن هم ۷۳ سانتی متر است. برد مؤثر مدل لوله بلند این سلاح حدود ۴۵۰ متر و برد نهایی آن هم ۲۵۰۰ متر است.^[۴] یکی از معایب این سلاح استفاده از اجزای سلاح های دیگر مانند : دستگیره آتش mp5، دوپایه ی G3 تک تیر انداز، سیستم ماشه، لوله، گلنگدن، فشنگ کش و مگسک M16، سرنیزه ی کلاشنیکف (چینی)است. نام این تفنگ به یاد جنگ خیبر از نبردهای صدر اسلام انتخاب شده است.

نوع	اسلحه تهاجمی
اولین سازنده	جمهوری اسلامی ایران
تاریخچه خدمت‌رسانی
در خدمت	۱۳۸۳(ه ش) تا کنون
مورد استفاده	ایران
تاریخچه محصول
طراح	سازمان صنایع دفاع ایران
طراحی‌شده	۱۳۸۰(ه ش)
تولید	سازمان صنایع دفاع
تولیدشده	۱۳۸۲(ه ش) تا کنون
مشخصات
وزن	۳٫۷ کیلوگرم (مدل لوله متوسط با خشاب خالی)
طول	۷۳۰ میلی‌متر (لوله متوسط) ۷۸۰ میلی‌متر (لوله بلند) ۶۸۰ میلی‌متر (لوله کوتاه)
کالیبر	۵٫۵۶x۴۵ م‌م ناتو
سرعت خروج گلوله از اسلحه	۹۰۰ تا ۹۵۰ متر بر ثانیه
حداکثر برد	۴۵۰ متر برد مؤثر (با لوله بلند) ۲۵۰۰ متر برد نهایی

تانک ذوالفقار

ذوالفقار (تانک)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پرش به: ناوبری، جستجو

ذوالفقار
طرح اولیه تانک ذوالفقار متعلق به نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران
نوع	تانک اصلی میدان نبرد
خاستگاه	ایران
تاریخچه خدمت
خدمت	۱۳۷۷ تاکنون
استفاده شده توسط	ایران
تاریخ تولید
سازنده	مجتمع صنعتی شهید کلاهدوز
تاریخ تولید	۱۳۷۶ تاکنون
تعداد تولید شده	حدود ۱۰۰ دستگاه
مدل‌های مختلف	ذوالفقار-۲، ذوالفقار-۳
خصوصیات
وزن	۳۶ تا ۴۱ تن
طول	۷ متر
عرض	۳٫۶ متر
ارتفاع	۲٫۵ متر
خدمه	۳-۴
زره	کامپوزیتی یا غیرفعال
تسلیحات اولیه	توپ بدون خان ۱۲۵ م‌م ۲آ۴۶ام
تسلیحات ثانویه	مسلسل‌های ۱۲٫۷ و ۷٫۶۲ م‌م
موتور	۱۲ سیلندر دیزلی ذوالفقار ۱: ۷۸۰ اسب بخار ذوالفقار ۳: ۱۰۰۰ اسب بخار
قدرت/وزن	۲۰ تا ۲۲٫۵
سیستم انتقال قدرت	۶ دنده اتوماتیک اسپات ۱۲۰۰
سیستم تعلیق	چرخش نوار
برد موثر	۴۵۰ کیلومتر
سرعت	ذوالفقار ۳: ۷۲ کیلومتر در ساعت در جاده

نمای روبروی تانک ذوالفقار

نمای پشتی تانک ذوالفقار

تانک ذوالفقار یک تانک ایرانی است که به نظر می‌رسد با کنار هم قرار دادن اجزای اصلی تانک‌های آمریکایی ام۴۸ پاتون و ام۶۰ پاتون و تانک روسی تی-۷۲ ساخته شده باشد.^[۱]

اولین پیش‌نمونه تانک ذوالفقار در سال ۱۳۷۲ طراحی شد و خط تولید آن در تابستان ۱۳۷۶ در مجتمع صنعتی شهید کلاهدوز افتتاح شد و از سال ۱۳۷۷ تاکنون مورد استفاده نیروهای مسلح ایران است. ذوالفقار از توپ ۱۲۵ میلی‌متری بدون خان تانک تی۷۲اس، سیستم تعلیق مشابه مدل‌های اولیه ام۶۰، سیستم کنترل آتش اسلوونیایی ای‌اف‌سی‌اس-۳ با قابلیت شلیک در حرکت استفاده می‌کند و نمای ظاهری آن مشابه با سلسله تانک‌های ام۴۸، ام۶۰ و ام۱ آبرامز ارتش آمریکاست. برخی از اجزای این تانک نیز با تانک سفیر مدل بهینه‌شده ایرانی تانک‌های تی-۵۴ شوروی و تایپ ۵۹ چین یکسان است.

وب‌گاه رسمی وزارت دفاع ایران این تانک را نوع بهینه‌سازی شده تانک روسی تی-۷۲ معرفی کرده که به سیستم مدرن کنترل آتش تجهیز شده و مهمات ۱۲۵ میلیمتری آن در داخل کشور تولید می‌شود.^[۲]

آماری از تعداد تانک‌های ذوالفقار تولید شده اعلام نشده اما بنا بر برآوردها در سال ۲۰۱۰ حدود ۱۰۰ دستگاه ذوالفقار در اختیار نیروهای مسلح ایران بوده‌است. در ذوالفقار ۳ که مدل نهایی این تانک است از یک موتور دیزلی ۱۲ سیلندر با قدرت ۱۰۰۰ اسب بخار که با وزن حدود ۴۰ تنی تانک امکان حداکثر سرعت ۷۰ کیلومتری حرکت در جاده را برای آن فراهم می‌کند.

مشخصات[ویرایش]

ظاهر کلی ذوالفقار به سلسله تانک‌های آمریکایی ام۴۸، ام۶۰ و ام۱ آبرامز شباهت دارد و برخی ویژگی‌های آن از تانک معروف تی-۷۲ شوروی برداشت شده‌است. از جمله سلاح اصلی تانک که توپ بدون خان ۱۲۵ میلی‌متری ۲آام۴۶ با قابلیت شلیک اتوماتیک مشابه با تی-۷۲اس است. سیستم تعلیق ذوالفقار مشابه با تانک‌های غربی ام۴۸ و ام۶۰ طراحی شده اما وزن حدوداً ۴۰ تنی آن قابل مقایسه با تانک‌های شرقی (بسیار کمتر از تانک‌های مدرن غربی) است.

تی۷۲اس آخرین مدل تی-۷۲ است که ۴۲۲ دستگاه از آن بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۱ از شوروی خریداری شد که ۳۰۰ دستگاه آن در ایران مونتاژ شدند. تانک‌های ام۴۸ و ام ۶۰ نیز پیش از انقلاب ۱۳۵۷ به ایران فروخته شدند. ایران ۲۶۰ دستگاه ام۴۸ را در سال ۱۹۶۰ و ۴۶۰ دستگاه ام۶۰ را در سال ۱۹۶۸ از آمریکا خریداری کرده بود.^[۳]

ذوالفقار ۱ اولین مدل این تانک بود که تا سال ۲۰۰۱ حدود ۱۰۰ دستگاه از آن ساخته شد. این مدل از یک موتور دیزلی با قدرت ۷۸۰ اسب بخار استفاده می‌کند و از سیستم کنترل آتش اسلوونیایی ای‌اف‌سی‌اس-۳ برخوردار است که امکان شلیک در حرکت را برای تانک فراهم می‌کند. همین سیستم بر روی تانک سفیر (مدل بهینه‌شده تی-۵۴) نیز نصب شده‌است. ذوالفقار ۲ یک مدل آزمایشی بود و ذوالفقار ۳ نتیجه آخرین بهینه‌سازی بر روی این تانک است که در خط تولید قرار گرفت. در ذوالفقار ۳ از یک موتور دیزلی با قدرت ۱۰۰۰ اسب بخار استفاده شده که حداکثر سرعت تانک در جاده را به ۷۰ کیلومتر در ساعت می‌رساند. همچنین با افزودن سیستم کنترل آتش و شلیک اتوماتیک تی-۷۲اس نیاز به خدمه چهارم تانک از بین رفته و خدمه به ۳ نفر (فرمانده، راننده و توپچی) کاهش یافته‌است. زره آن را برخی منابع زره کامپوزیتی و برخی دیگر زره غیرفعال ذکر کرده‌اند اما با توجه به وزن ۴۰ تنی تانک بایستی از زره غیرفعال استفاده شده باشد.^[۴]

تانک ذوالفقار، مجهز به مسافت‌یاب لیزری است و برجک آن نیز دارای سیستم برقی می‌باشد و طراحی آن در جهاد خودکفایی نیروی زمینی ارتش صورت گرفته‌است. موتور این تانک در مدل‌های اولیه از اوکراین خریداری می‌شد ولی امروزه به طور کامل در داخل کشور ساخته می‌شود. همانند سایر تانک‌ها، رانندهٔ ذوالفقار نیز در سمت چپ بدنه قرار می‌گیرد. رانندهٔ تانک می‌تواند با بازکردن دریچه دید بالای سر خود، به سمت راست به هدایت چشمی تانک بپردازد یا اینکه از پیرابین استفاده نماید. ذوالفقار مجهز به سیستم دید در شب و سیستم تهویه هوا برای خارج کردن گاز ناشی از شلیک توپ است. صنایع نظامی ایران، کار مقاوم‌سازی تانک‌های نیروی زمینی ارتش را در برابر حملات میکروبی و شیمیایی آغاز کرده که این تغییرات و بهسازی‌ها، شامل حال مدل‌های جدید ذوالفقار نیز شده‌است.

در ذوالفقار ۱، می‌توان سیستم هشداردهنده و پدافند لیزری ساخت سازمان صنایع دفاع ایران را نیز دید. این سیستم می‌تواند کاربران خود را از تابش پرتوهای لیزر هدایت‌کننده که برخی موشک‌های ضدتانک از آن استفاده می‌کنند، آگاه کند. این سیستم توانایی تشخیص پرتوهای مستقیم یا غیرمستقیم مسافت‌یاب‌های لیزری را از نشانه‌گذارهای لیزری دارد. این سیستم قدرت واکنش پرسنل تانک را در برابر تهدیدها افزایش داده و حتی امکان فعال شدن خودکار و به موقع واحدهای پدافندی را در سمت زاویه تهدید فراهم می‌سازد. پدافند مورد استفاده این سیستم به صورت انتخابی، می‌تواند ترکیبی از پرتاب کننده‌های نارنجک دودزا باشد. این کار باعث شکستن قفل لیزری پرتابگرهای دشمن می‌شود. پوشش این سیستم هشدار دهنده ۳۶۰ درجه در افق و ۶۰ درجه در ارتفاع است.

عمده تغییرات مدلهای ذوالفقار، بیشتر در قسمت برجک تانک بوده‌است. آنچه که از تصاویر ذوالفقار۳ به دست می‌آید آن است که بدنهٔ ذوالفقار۳، با اسکلت‌بندی پیشینیان خود تفاوت دارد. بدنهٔ تانک ذوالفقار۱، شباهت زیادی به تانک ام ۶۰ آمریکایی داشت و شنی‌های آن نیز مشابه همان تانک بود. اما در ذوالفقار۳، بدنهٔ تانک دچار تغییرات زیادی شد. این تغییرات شامل افزایش قطر زره بدنه عقبی و همچنین تغییراتی در زره برجک تانک می‌شود. زره بخش جلویی تانک نیز برخلاف شباهت‌های قبلیش به زره ام۶۰ این بار بخش بالایی آن با زاویه دید راننده تانک برابر شده و صاف به نظر می‌آید. این تغییرات به چند دلیل صورت گرفته‌است: اولین دلیل تزریق تکنولوژی‌های جدید به چرخهٔ صنایع تانک سازی ایران است و دومین عامل آن می‌تواند افزایش تهدیدها از جانب تسلیحات جدید ضدتانک باشد. به این معنی که ذوالفقار، برای مقاومت بهتر در برابر این نوع تسلیحات (که روز به روز هوشمندتر می‌شوند) به زره بهتر و بسیار ضخیم‌تری با آلیاژهای بهتر مجهز شده‌است. ذوالفقار ۳ همزمان توانایی آن را دارد که با پرتاب نارنجک‌های دودزا و منحرف کننده الکترونیکی ، ۵ راکت را همزمان از خود دفع نماید. قابلیت حرکت در آب با عمق ۱۶۰ سانتیمتری یکی دیگر از خصوصیات آن می باشد. یکی از ویژگی های دیگر این تانک این است که این تانک تمام اطراف خود را بوسیله دوربین های مدار بسته z/c360زیر نظر دارد 

موشک شهاب 3

موشک شهاب3

از سال 1986 گزارشهای دریافتی از ایران حاکی از برنامه توسعه و پیشرفت موشک بالستیکی میان بردی بود که نامهای مختلفی از قبیل Shahab 3،Shihab 3،Shehob 3 و یا Zelzal برای آن برگزیده شده بود.در سال 1993 ایران و کره شمالی همکاریهای بسیار نزدیکی را در جهت برنامه توسعه و پیشرفت موشکهای سوخت مایع یک مرحله ای No-dong 1 و No-dong 2 آغاز کردند و احتمالا در همان زمان پاکستان نیز برای توسعه و پیشرفت موشکهای Ghauri1/2 خود به این برنامه ملحق شد. طراحی موشک No-dong کره شمالی بر اساس تکنولوژی ساخت موشک روسی SCUD B بنا نهاده شده بود که بعدها نیز امتیاز ساخت موشکهای SCUD B و SCUD C را نیز در اختیار کره شمالی قرار داد و آنها نیز نسخه بعدی آن را به ایران فروختند.

موشکهای No-dong و شهاب ٣ که به نظر می‌آید طراحی آنها بر اساس موشکهای SCUD مدل B و C باشد شاید تنها در مقیاس (کوچکتر یا بزرگتر بودن) تفاوت اندکی با هم داشته باشند.

گزارشهای ارسالی از ایران حاکی از آن است که ایران در حال بررسی خرید امتیاز موشک شهاب No-dong کره شمالی و مجموع 150 فروند از این موشکها می‌باشد. همچنین ایران در نظر دارد که تمامی مراحل آزمایش برد و پرتاب این نوع موشکها را در داخل خاک ایران انجام دهد،زیرا کره شمالی با شرایط سختی برای این آزمایشها از قبیل :عدم صدور مجوز برای پرواز این موشکها بر فراز خاک ژاپن از سوی این کشور و فشار وارده از سوی چند کشور جهان از جمله آمریکا به کره شمالی برای ترک سریع برنامه‌های موشکی ایران روبه رو است .

در سال 1997 ایران مشغول انجام آزمایش و تست هفت موتور برای توسعه ی برنامه های موشکی خود بود که این موشک شهاب ٣ نامیده میشد. منابع خبری معتقدند که کره شمالی در فاصله سالهای 1994 تا 1995 تعداد اندکی موشک احتمالا 5 تا 12 فروند No-dong به همراه 4 خودروی مخصوص حمل موشک به ایران تحویل داده است و این تحویل‌ها به علت فشار چندین کشور به کره از جمله آمریکا متوقف شد و بار دیگر از سال 1997 از سر گرفته شد. آنچه به نظر می‌رسد این است که توسعه و ظهور موشک شهاب ٣ ابتدا با مجوز صنایع هوافضای ایران ودر نهایت مجلس به انجام رسید و وظیفه آزمایش و نگهداری و عملیاتی نگاه داشتن آن به صنایع موشکی همت در تهران سپرده شد که این مرکز با در اختیار داشتن موتورهای موشک و تانکرهای سوخت ساخته شده در یک مرکز بزرگ و وسیع زیر زمینی واقع در خوجان به خوبی از انجام ماموریت محوله برآمده است.

برد موشکی موشک شهاب ۳

در آوریل 1998 برنامه پرواز آزمایشی موشک بالستیکی میان برد خود را که نام Ghauri 1 یا Hatef برآن نهاده شده بود به اجرا گذاشت که به نظر می‌رسید بسیار شبیه موشکهای شهاب ٣ ایران و No-dong کره شمالی باشد که در نهایت باعث امضای توافقنامه ای مشترک برای ساخت کمپانی‌ای واحد جهت برنامه‌های موشکی میان سه کشور مزبور شد. به نظر می‌رسد که تکنولوژی ساخت موشکهای No-dong 1 و No-dong 2 از کره شمالی به ایران و پاکستان فرستاده شده است و به همین دلیل موشکهای شهاب ٣ و Ghauri 1 یا Hatef 5 بسیار به هم شبیه هستند. اولین برنامه پرواز آزمایشی موشک شهاب ٣ در ژولای 1998 انجام شد دو فروند از این نوع موشک نیز در سپتامبر 1998 به نمایش عمومی در آمد. یک منبع وابسته به منابع اسرائیلی گزارش کرد که ایران در حال ساخت و توسعه یک کلاهک هسته ای برای موشک شهاب ٣ می‌باشد ، اما این گزارشات از سوی مقامات ایرانی تائید نشده است. در سپتامبر 2000 یک موشک شهاب 3 مدل D آزمایش شد که ایرانیها عنوان کردند که از آن به عنوان نخستین وسیله پرتاب ماهواره در ایران استفاده خواهند کرد. این موضوع نشان می دهد که موتور استاندارد شهاب ٣ ابتدا یک موتور با سوخت جامد دو مرحله ای بود.

 

برد موشک‌های نسل جدید «شهاب ۳»، در مقایسه با سری قبلی حدود ۱۰۰ درصد ارتقا پیدا کرده و از ۱۳۰۰ کیلومتر به ۲۵۰۰ کیلومتر افزایش یافته و خطای هدف‌گیری که در نسل قبلی نسبت به برد آن ۸ در ده‌هزار بوده، در نسل جدید، به ۲ در ده‌هزار کاهش یافته است. نکته دیگر، سیستم اختصاصی ناوبری موشک‌های شهاب است که موجب شده کسانی که ادعا دارند ایران این موشک ها را از کشورهای دیگر تهیه کرده است، اما این سیستم ناوبری و الکترونیکی ساخته شده توسط متخصصان ایرانی، جای شبهه ای را باقی نگذاشته است. این سیستم علاوه بر آنکه قدرت شناسایی و اصابت به اهداف را به گونه ای بسیار دقیق در اختیار ایران قرار داده است که علاوه بر اطمینان از برخورد موشک به هدف موردنظر، در صورت خروج از مسیر تعیین شده نیز می تواند آن را تصحیح کرده و درصد اطمینان از برخورد را به نحو چشمگیری افزایش دهد. نکته دیگر در خصوص بهینه سازی استفاده از موشک های شهاب، تغییر زاویه شارژ موشک شهاب است که از این پس با زاویه صفر با سطح افق مورد استفاده قرار می گیرد. این تغییر موجب می شود تا فواصل آماده سازی شلیک موشک ها کمتر شده و قدرت متحرک سازی شلیک ها را افزایش می دهد تا شلیک هایی نامحدود در زمانهای کوتاه را شاهد باشیم.

خصوصیات

عملکرد: موشک بالستیک میان برد

سازنده:سازمان هوا و فضای ایران

طول:16.58 متر

وزن:1780 کیلوگرم  در مدل اولیه و 2.180 کیلوگرم در مدل های بعدی

قطر: 1.38 متر

برد: 1300 کیلومتر در مدل اول و 2500 کیلومتر در مدل های بعدی

موتور: موتور تک مرحله ای با سوخت مایع در مدل اولیه و سوخت جامد در مدل بعدی

وزن پرتاب: 17480 کیلوگرم

کلاهک:بین 700 تا 1200 کیلوگرم

دقت: 190m CEP

زمان ساخت:                                                                            ۱۹۹۷ 

● منبع: avia, fas, missilethreat

پهباد

پهپاد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پهپاد جاسوسی ام کیو-۱ پرداتور که ارتش آمریکا در جنگ خلیج فارس آن را به‌کار گرفت.

پرنده هدایت‌پذیر از دور یا به اختصپَهپاد^[۱] که به آن وسیله هوایی بدون سرنشین نیز گفته می‌شود، نوعی وسیله هوایی هدایت‌پذیر از راه دور است.^[۲]

کنترل پهپاد بدون استفاده از انسان در درون آن صورت می‌گیرد. اگر چه انسان نیز می‌تواند به عنوان محموله در آن باشد. این وسیله پرنده از نیروهای ایرودینامیکی برای پرواز در مسیر دلخواه استفاده می‌کند. پهپادها یا بوسیله کنترل از راه دور یا با برنامه‌های پیش پروازی ریخته شده از قبل یا با سامانه‌های خودکار دینامیک هدایت می‌شوند. پهپادها در حال حاضر در برنامه‌های نظامی که شامل جاسوسی، حملات انتحاری، حمله موشکی و بمباران می‌شود فعالیت می‌کنند. این هواپیماها همچنین در برنامه‌های غیرنظامی مانند عملیات امداد و نجات، خاموش کردن آتش‌سوزی‌ها در جایی که پرواز برای خلبان خطر دارد، کنترل پلیس در ناآرامی‌ها و اغتشاشات، مرزبانی و شناسایی بیشتر حوادث غیرمترقبه طبیعی، خنثی کردن مین^[۳] یا تحویل بسته^[۴] استفاده می‌شوند.

بیشترین سرمایه‌گذاری در جهان در زمینه ساخت و تجهیز پهپادها را وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا انجام داده‌است؛ به طوری که بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۵ حدود ۳ میلیارد دلار هزینه برای طراحی ساخت و تجهیز پهپادها هزینه کرده‌است. حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ باعث شد تا دولت آمریکا بودجه بیشتری را به طراحی و ساخت و تجهیز پهپادها اختصاص دهد.ارزش این صنعت در سال ۲۰۲۰ ۱۲۷ میلیارد دلار می شود.

تاریخچه

رایان فایربی یک سری از هواپیماهای بدون سرنشین.

در سال ۱۸۴۹ اتریش، بالن پر از بمب بدون سرنشینی را برای حمله به ونیز فرستاد.^[۵] نوآوری پهپاد در سال ۱۹۰۰ آغاز شد و در اصل برای آموزش پرسنل نظامی متمرکز شده بود.

پهپاد Ai450 در حال نقشه‌برداری هوایی در اندونزی

توسعه پهپاد در طی جنگ جهانی اول تا هنگامی که شرکت هواپیمایی دیتون-رایت یک اژدر هوایی بدون سرنشین که در یک زمان از پیش تعیین شده منفجر شد، ادامه یافت.

در سال ۱۹۵۹، نیروی هوایی ایالات متحده، در مورد از دست دادن خلبانان در خاک دشمن نگران شد، بنابراین شروع به برنامه‌ریزی برای استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین کرد.^[۶] اوت ۱۹۶۴ درگیری در خلیج تونکین بین واحدهای نیروی دریایی ایالات متحده و نیروی دریایی ویتنام شمالی، آغازگر اعزام پهپادهای طبقه‌بندی شدهٔ آمریکایی (رایان مدل ۱۴۷، رایان AQM-91 فایرفلای، لاکهید دی-۲۱) به جنگ ویتنام شد. ^[۷] زمانی که دولت چین ^[۸] تصویری از پهپادهای ایالات متحده از طریق شبکه جهانی تصویر، نشان داد.^[۹]

جنگ فرسایشی (۱۹۶۷–۱۹۷۰) برجسته‌ترین نبردی است که معرفی پهپادهایی با دوربین‌های شناسایی در مبارزه در خاورمیانه است.^[۱۰]

اسرائیل، تیردان مسطیف

در سال ۱۹۷۳ جنگ یوم کیپور اسرائیل از هواپیماهای بدون سرنشین به عنوان طعمه برای تحریک نیروهای مخالف به منظور هدر رفتن موشک‌های دشمن استفاده کرد.^[۱۱]

در سال ۱۹۷۳ ارتش ایالات متحده رسماً تأیید کرد که آنها از هواپیماهای بدون سرنشین در جنوب شرقی آسیا (ویتنام) استفاده کرده‌اند.^[۱۲] بیش از ۵۰۰۰ نیروی هوایی ایالات متحده کشته شده‌اند و بیش از ۱۰۰۰ نفر از آنان از دست رفته یا دستگیر شدند.^[۱۳] به گفته نیروی هوایی ایالات متحده ژنرال جورج اس. براون، فرمانده، فرماندهی سیستم نیروی هوایی، در سال ۱۹۷۲، «تنها دلیلی که ما به (پهپاد) نیاز داریم این است که ما نمی‌خواهیم در کابین خلبان انسانی باشد.»^[۱۴]

از سال ۲۰۱۲، نیروی هوایی ایالات متحده ۷۴۹۴ پهپاد - تقریباً یک سوم هواپیماهای نیروی هوایی ایالات متحده را به کار گرفته است.^[۱۵] سازمان سیا نیز از پهپاد استفاده می‌کند.^[۱۶] طبق آمار در سال ۲۰۱۳ حداقل ۵۰ کشور پهپاد استفاده می‌کردند. چین، ایران، اسرائیل و سایرین، خود آنان را طراحی و ساخته‌اند.

مأموریت

پهپادها هم اکنون به طور گسترده در زمینه‌های مخابرات، ناوبری جهانی، تحقیقات هواشناسی، جغرافیایی و جاسوسی به کار گرفته شده‌اند.

از مصارف غیرنظامی پهپادها نیز می‌توان به عنوان نمونه به حادثه فوکوشیمای ژاپن که از پهپادها برای بررسی آسیب‌های وارده به این نیروگاه استفاده شد اشاره نمود. پهپادها نقش مهم و تأثیرگذاری در شناسایی و ردیابی کشتی‌هایی که به صید غیرقانونی موجودات دریایی نظیر ماهی می‌پردازند یا خاموش کردن آتش‌سوزی‌ها و جایی که پرواز برای خلبان خطر دارد، ایفا می‌کنند. اما به تازگی وظیفه غیرنظامی تازه‌ای برای پهپادها در نظر گرفته شده تا به ایفای نقش متفاوتی بپردازند. شرکت‌های معروف آمازون، گوگل و ای بی اقدام به طراحی و آزمایش پهپادهای کالابر نموده‌اند. از ویژگی‌های بارز این طرح می‌شود به بالارفتن سرعت تحویل سفارش‌ها به مشتریان اشاره کرد.^[۱۷]

اکنون در اروپا پهپادهای هلندی نقش قابل توجهی در قالب نیروهای امداد و نجات، اورژانس و آمبولانس ایفا می‌نمایند و به کمک مصدومان و زخمی‌ها می‌شتابند. در همهٔ کشورهای جهان از جمله کشورهای اروپایی بسیاری از بیماران و آسیب دیدگان اورژانسی که نیازمند خدمات درمانی فوری هستند به دلیل عدم واکنش سریع امدادگران به موقع به مراکز درمانی نمی‌رسند.^[۱۸]

گسترش

در حال حاضر ۳۲ کشور در حال ساخت و گسترش ۲۵۰ مدل پهپادهای اکتشافی هستند. فرانسه و آلمان سی ال ۲۸۵ (cl-285) را گسترش دادند که در جنگهای بوسنی و کوزوو کاملاً موفقیت آمیز عمل کرد. روسیه با ساخت پهپاد تی یو ۳۰۰ (tu-300) به فناوری بهتری دست یافته‌است و ایتالیا نیز میراچ ۱۵۰ (mirach 150) را ساخته‌است. این پهپادها مجهز به موتور جت می‌باشند و می‌توانند در ارتفاع بالائی پرواز کنند. ابابیل، مهاجر، سفره‌ماهی، فطرس و آر کیو ۱۷۰ (rq170) از پهپادهای ساخت ایران هستند.

فناوری

پهپادها از لحاظ فناوری در چهار زمینه مورد بررسی قرار می‌گیرند.

پلت فرم، محموله، مخابرات و ارتباطات، تجزیه و تحلیل اطلاعات

بدنه

بدنه یک پهپاد باید به طوری طراحی گردد که بتواند سامانه‌های ارتباطی، جنگ‌افزارها، اشخاص، بارها و کلیه لوازم مرتبط با مأموریت محوله‌اش را در خود جای دهد و و ویژگی سازگاری با شرایط جوی منطقه مأموریت را نیز دارا باشد. بهترین عوامل برای طراحی یک بدنه پهپاد سرعت، مدت پرواز و اطمینان پذیری آن می‌باشد.

موتور

پهپادها نیاز به نوع ویژه‌ای از موتورها دارند. در نوع پیستونی دور بالای موتور و وزن کم این موتور باعث متمایز کردن این موتور می‌شود. بیشترین مصرف موتور در پهپادها مربوط به موتور وانکل و نوع ویژه‌ای موتور دوزمانه است. دولت ایران با احداث کارخانه ای طی سالهای گذشته اقدام به ساخت موتور پهپاد در دو نوع جت و پیستونی کرده و با احداث و افتتاح شرکت مادو در شهر قم تولید انواع موتور پهپاد را آغاز کزده

محموله

منظور از محموله‌های پهپاد در واقع قطعه اضافی است که همراه پرنده برای انجام ماموریت‌های ویژه فرستاده می‌شود؛ که در پهپادهای شناسایی دوربین فیلم برداری و عکس برداری در پهپادهای هدف فلر و رفلکتور و در پهپادهای تهاجمی و انتحاری مهمات می‌باشد.

چشم‌انداز

با توجه به پیشرفت روزافزون تکنولوژی در تولید پهپادها انتظار می‌رود که شرکت‌های حمل و نقل و فروشگاه‌های اینترنتی بخشی از نقل و انتقالات خود را توسط پهپادهای باربر پا به پا کنند.^[۱۹] شرکت‌هایی چون آمازون^[۲۰] و دی اچ ال^[۲۱][۲۲] از این فناوری برای حمل و نقل استفاده می‌نمایند.

پهپاد در ایران

تاریخچه ساخت پهپاد در ایران به پیش از انقلاب ۱۳۵۷ بازمی‌گردد. در آن زمان برنامه‌ای ده ساله مشابه اسرائیل برای تولید پهپاد هدف و شناسایی در داخل کشور در نظر گرفته شده و قرار بود صنایع پهپاد سازی ایران در سال ۱۳۶۰ شروع به کار کند. پس از انقلاب این طرح دچار وقفه شد، اما در نهایت منجر به تأسیس صنایع هوایی قدس در سال ۱۳۶۴ شد که مهمترین محصولش پهپاد مهاجر یک در زمان جنگ ایران و عراق بود. صنایع هوایی قدس در اوایل دهه ۱۳۸۰ اقدام به طراحی و ساخت پهپادهای مهاجر ۴ و ابابیل ۳ کرد که بدل به موفق‌ترین پهپادهای شناسایی ایران شد. این پهپادها بطور گسترده در تمامی یگان‌های نیروهای مسلح ایران از ارتش تا سپاه به خدمت گرفته شد و حتی تعدادی هم به کشورهای آمریکای لاتین و آفریقا صادر شد.^[۲۳]

بجز صنایع هوایی قدس، مرکز تحقیقات صنایع هوایی شاهد هم در توسعه و ساخت پهپاد یا پرنده‌های بدون‌سرنشین فعال بود و این دو به همراه صنایع هواپیماسازی ایران یک پهپاد با دم وی (V) شکل و طراحی آیرودینامیکی مدرن تولید کردند که هسا ۱۰۰ نام گرفت. نمونه توسعه یافته هسا ۱۰۰ شاهد ۱۲۳ نامیده شد که نخستین پرواز آن در سال ۱۳۸۴ در شاهین شهر اصفهان انجام و تولید انبوه آن در سال ۱۳۸۸ آغاز شد. شاهد ۱۲۳ تبدیل به بستری شد برای طراحی و توسعه شاهد ۱۲۹. نخستین پیش نمونه شاهد ۱۲۹ در اسفند ماه سال ۱۳۹۰ در فرودگاه بدر اصفهان به پرواز درآمد. پیش نمونه بعدی که برخلاف نمونه نخست مجهز به ارابه فرود جمع شونده بود در خرداد سال ۱۳۹۱ به پرواز درآمد.^[۲۳]

پس از رونمایی شاهد ۱۲۹ در مهر سال ۱۳۹۲ ابتدا سالی چهار فروند از این پهباد تولید شد بنابراین بین سال ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۴، هشت فروند شاهد ۱۲۹ تحویل گردید. برخلاف برنامه‌ریزی اولیه، هرگز امکان استفاده موشک هوا به سطح سدید ۳۶۱ یا فتح ۳۶۲ برای شاهد ۱۲۹ فراهم نشد، علت ناکامی در طراحی و ساخت یک لانچر مناسب برای حمل این موشک‌ها در زیر بال‌های شاهد بود و همچنین ناتوانی در حل مشکلات هدفگیری و هدایت موشک.^[۲۳]

در عوض متخصصان صنایع هوایی شاهد اقدام به طراحی و ساخت نمونه‌ای از موشک سدید ۳۶۱ نمودند که همانند بمب هوشمند هدایت تلویزیونی، می‌توان آن را بر ضد اهداف زمینی متحرک و غیر متحرک به کار گرفت. این بمب هوشمند فاقد راکت موتور، سدید ۳۴۱ نام گرفت. وقتی باله‌های پایدار کننده در طرفین آن نصب شد، سدید ۳۴۵ نام گرفت و تبدیل به سلاح اصلی شاهد ۱۲۹ شد.^[۲۳]

در ایران در بیشتر وبسایت ها و در عموم مردم از کلمه (پهباد) به جای (پهپاد) استفاده می شود

تولید موتور هواپیماهای شاهد و آرکیو در کمپانی مادو گام بلندیست برای خودکفایی ایران در صنعت هواپیما و موشک 

جنگ نرم

جنگ نرم چیست ؟

 

امروزه جنگ ها شکل های مختلفی به خود گرفته اند از جمله جنگ نرم که شامل اقدامات روانی و تبلیغاتی می شود که هدف آن جامعه یا گروه خاصی است و عمده تفاوت آن با جنگ سخت عدم استفاده از سلاح های نظامی می باشد زیرا در جنگ نرم از سلاح های تبلیغاتی استفاده می شود. به تعبیر دیگر جنگ نرم استفاده دقیق و طراحی شده از تبلیغات و ابزارهای مربوط به آن است، به منظور تاثیر گذاری بر عقاید ، فرهنگ ، سیاست ، احساسات ، تمایلات ، رفتار و مختصات فکری دشمن با توسل به شیوه هایی که موجب پیشرفت مقاصد امنیت ملی می شود است.

 

جنگ ها تا سال ۱۹۴۵ میلادی غالبا جنگ سخت بود. بعد از آن با توجه به دو قطبی شدن جهان به بلوک شرق و بلوک غرب، دوره ای جدید از رقابت ها میان آمریکا و شوروی سابق آغاز شد که به جنگ سرد مشهور شد. جنگ سرد ترکیبی از جنگ سخت و جنگ نرم بود که طی آن دو ابر قدرت در عین تهدیدهای سخت از رویارویی مستقیم با یکدیگر پرهیز می‏کردند.

 

با فروپاشی شوروی سابق در سال ۱۹۹۱ میلادی و پایان یافتن جنگ سرد کارشناسان جنگ در ایالات متحده با استفاده از تجارب دو جنگ جهانی و دوران جنگ سرد دریافتند که می شود با هزینه کمتر و بدون دخالت مستقیم در سایر کشورها به اهداف سیاسی، اقتصادی و… دست یافت که در ادبیات سیاسی جهان به جنگ نرم شهرت یافت.

 

در واقع جنگ های نرم مسئله ی تازه ای نبوده و از سابقه ی تاریخی برخوردار است. به این صورت که در ابتدا چهره ی ساده ای داشته مثلا شایعه پراکنی و دروغ پردازی اما با گذشت زمان و تحولات و پیچیدگی های روز افزون اجتماعی، این رویکرد نیز پیشرفت نموده و از پیچیدگی های بیشتری برخوردار شده است.

 

 

تعریف جنگ نرم

 

تعریف جنگ نرم Soft Warfare در جبهه مقابل جنگ سخت Warfare Hard است و تعریف یکسانی که مورد پذیرش همگان باشد ندارد.

جان کالینز تئوریسین دانشگاه ملی جنگ آمریکا جنگ نرم اینگونه تعریف کرده است : استفاده طراحی شده از تبلیغات و ابزارهای مربوط به آن، برای نفوذ در مختصات فکری دشمن با توسل به شیوه هایی که موجب پیشرفت مقاصد امنیت ملی مجری می شود.

 

تعریف جنگ نرم در آیین رزمی ارتش ایالات متحده آمریکا : جنگ نرم، استفاده دقیق و طراحی شده از تبلیغات و دیگر اعمالی است که منظور اصلی آن تاثیرگذاری بر عقاید، احساسات، تمایلات و رفتار دشمن، گروه بی طرف و یا گروههای دوست است به نحوی که برای برآوردن مقاصد و اهداف ملی پشتیبان باشد.

 

بنابراین جنگ نرم را می توان اینگونه تعریف کرد که اقدامات نرم روانی و تبلیغاتی رسانه ها که جامعه هدف را بدون درگیری و استفاده از زور به  شکست وا می دارد

 

به عبارت دیگر جنگ نرم مترادف اصطلاحات بسیاری در علوم سیاسی و نظامی می باشد. در علوم نظامی از واژه هایی مانند جنگ روانی یا عملیات روانی استفاده می شود و در علوم سیاسی می توان به واژه هایی چون براندازی نرم، تهدید نرم، انقلاب مخملین و اخیراً به واژه انقلاب رنگین اشاره کرد.در تمامی اصطلاحات بالا هدف مشترک تحمیل اراده گروهی بر گروه دیگر با استفاده از راه های غیر نظامی است.

 

 

 

 

دلیل های استفاده از جنگ نرم چیست ؟

 

جوزف نای نظریه‏ پرداز مشهور آمریکایی مقاله ای تحت عنوان قدرت نرم power Soft در فصلنامه آمریکایی foreign policy در سال ۱۹۹۰ انتشار داده که دیدگاه جدیدی را به مخاطبان ارائه کرد که براساس آن ایالات متحده به جای آن که از طریق بکارگیری آنچه که قدرت سخت می نامند به انجام کودتای نظامی در کشورهای رقیب اقدام کند تلاش خود را بر ایجاد تغییرات در کشورهای هدف از طریق تأثیرگذاری بر نخبگان جامعه متمرکز می کند.

 

در این مقاله نویسنده دیدگاه خود را درباره ایجاد تغییرات از طریق به کارگیری دیپلماسی عمومی در کنار بکارگیری قدرت نرم در میان نخبگان جامعه هدف مطرح کرده. بعدها نظرات او تکمیل تر شد و به عنوان دستورالعمل سیاست خارجی آمریکا تحت عنوان بکارگیری قدرت هوشمند Smart power به مورد اجرا گذارده شد. 

 

جنگ نرم امروزه یکی از کارآمدترین و کم هزینه ترین و درعین حال خطرناک ترین انواع جنگ علیه امنیت ملی یک کشور است چون می توان با کمترین هزینه به اهداف مورد نظر دست پیدا کرد.

 

بعضی از اهداف استفاده از جنگ نرم :

 

– تسلط بر مناطق ژئوپلتیکی و ژئواستراستژیکی

– کنترل شریان انتقال انرژی و جلوگیری از تسلیحاتی شدن آن

– حذف و یا مهار نظام های مخالف در برابر نظام تحمیل کننده جنگ نرم

– ممانعت از ایجاد اتحادیه های نظامی و امنیتی در جامعه هدف

– همسو کردن کشورهای هدف با سیاست های کشور تحمیل کننده جنگ نرم

– فرصت سازی اقتصادی برای کشور تحمیل کننده جنگ نرم

– مهار بیداری فکری جامعه هدف

 

 

مهم ترین اهداف جنگ نرم

 

۱- تضعیف فرهنگی یک جامعه در جهت تأثیرگذاری شدید بر افکار عمومی مورد هدف با ابزار خبر و اطلاع رسانی هدفمند و کنترل شده .

۲- تضعیف سیاسی کشور مورد نظر به منظور ناکارآمد جلوه دادن نظام مورد هدف و تخریب و سیاه نمایی ارکان آن نظام.

۳- ایجاد رعب و وحشت در مواردی همچون فقر جنگ یا قدرت خارجی سرکوبگر .

۴- اختلاف افکنی در میان مردم و برانگیختن اختلاف میان مقام های نظامی و سیاسی کشور .

۵- ارائه روحیه یاس و ناامیدی در اجتماع به جای نشاط اجتماعی و احساس بالندگی از پیشرفت های کشور.

۶- بی تفاوت کردن نسل جوان به مسائل مهم کشور.

۷- کاهش روحیه و کارآیی در میان نظامیان و ایجاد اختلاف میان شاخه های مختلف نظامی و امنیتی.

۸- ایجاد اختلاف در سامانه های کنترلی و ارتباطی کشور هدف.

۹- تبلیغات سیاه به وسیله شایعه پراکنی و جوسازی از راه پخش شب نامه ها و…

۱۰- تقویت نارضایتی های ملت به دلیل مسائل مذهبی، قومی، سیاسی و اجتماعی .

۱۱- تلاش برای بحرانی و حاد نشان دادن اوضاع کشور از راه ارائه اخبار نادرست و نیز تحلیل های نادرست و اغراق آمیز.

 

مقابله با جنگ نرم

در این میان چه کار کنیم تا بتوانیم با بهره ‏گیری از ساز و کارهای مختلف از اعمال تهدیدات نرم پیشگیری کنیم ؟

مقابله با جنگ نرم، نخست نیاز داریم تا ویژگی‌های این نوع جنگ را آنالیز کرده و خوب بشناسیم و بدانیم که جنگ نرم با جنگ سخت، چه تفاوت‌هایی دارد. آنچه در جنگ سخت مورد هدف قرار می‌گیرد، جان انسان‌ها، تجهیزات، امکانات است که معمولا در این مواقع با استفاده از همین مسائلی که مورد هدف قرار گرفته است، افکار عمومی علیه دشمن فعال می‌شود، در حالی که در جنگ نرم آن چه هدف قرار می‌گیرد، افکار عمومی است.

هر ملتی و کشوری دارای منابع قدرت نرم است که شناسایی و تقویت و سازماندهی آن ها می تواند براساس یک طرح جامع تبدیل به یک فرصت و هجوم به دشمنان طراح جنگ نرم شود. به عنوان مثال، منابع قدرت نرم در ایران را می توانیم ایدئولوژی اسلامی، قدرت نفوذ رهبری، حماسه‏ آفرینی‏ها و درجه بالای وفاداری ملت به حکومت برشمریم.

 

 

نتیجه گیری

 

باید بدانیم که قدرت نرم بنیاد و زیرساخت اصلی امنیت همه جانبه ی یک نظام سیاسی است و فرهنگی نمودن امنیت جهانی در این چارچوب به عنوان شکل و ماهیت جدید امنیتی قابل توجیه است. در این نگرش، راهبرد دستیابی به امنیت؛ قدرت نرم و تاثیر هنجاری بر دیگران است و جنگ نرم به عنوان منبع و کانون اصلی تهدید در محیط امنیتی جدید به شمار می آید. با نگاهی به نظریه های مختلف و بررسی چیستی، ویژگی و ابعاد گوناگون جنگ نرم می توان گفت که جنگ نرم پدیده ای است که جنبه های مختلف حیات انسان را در عصر حاضر تحت تاثیر قرار داده است.

جهانی شدن فرایندی طبیعی با هدف وحدت بخشیدن به جوامع انسانی است ولی با رویکرد جنگ نرم گروه دیگر این پدیده را فرایندی می دانند که در پی حاکم نمودن الگوهای رفتاری خاص ازسوی بازیگران و قدرت ها با اهداف مشخص مدیریت می شود.

 

منابع

http://teerex.ir

مقام معظم رهبری و پدافند غیر عامل

بیانات مقام معظم رهبری

•         این موضوع را قبلاً هم ابلاغ کرده ام و الان هم تأکید می کنم که تدابیر کارساز در این پدافند غیرعامل را عملی کنید.

•         تنها راه مقابله با تهدیدها این است که وضعیت داخلی به گونه ای ساماندهی شود که دشمن از پیروزی خود مطمئن نباشد و زمینه را برای ماجراجویی فراهم نبیند.

•         ندانستن اینکه دشمن چه در سر دارد و چه می خواهد بکند ، غفلتی است که ممکن است ما را از امکان برخورد و امکان دفاع محروم کند.

پدافند غیر عامل به کلیه اقدامات و تدابیری گفته می شود که بدون استفاده از سلاح موجب کاهش آسیب پذیری، تلفات و خسارات وافزایش پایداری  بشود.

•         تهدید را کاملاً جدی بگیرید ، یعنی به هیچ وجه در محاسبات خودتان از تهدید جدی پایین نیایید ، منتها تهدید جدی معنایش حتمی نیست ، هیچ حتمیتی وجود ندارد.

•         باید تدابیر کارساز در باب پدافند غیرعامل را عملی کنید.

•         پدافند غیرعامل مانند شعله ای بلند شود این که دولت به پدافند غیرعامل اهمیت بدهد و وزراء و مسئولین دولتی به آن اهتمام کنند تذکر داده ایم و نظرات رهبری به دولت و آن ستاد ابلاغ شده است. امروز اهمیت پدافند غیرعامل قاعدتاً برای مسئولین بایستی شناخته شده باشد ، اهتمام شما کار را پیش میبرد .

    تدابیر و فرامین  مقام معظم رهبری  :

•         مقام معظم فرماندهی کل قوا در ارتباط با ساماندهی و ایجاد یک هماهنگی و ضمانت اجرایی در تصمیمات در ارتباط با پدافند غیر عامل موارد زیر را تأکید فرموده‌اند :

•          تشکیل کمیته دائمی پدافند غیر عامل به منظور هماهنگ سازی، سیاست‌گذاری، کنترل، نظارت و تصویب طرحهای پدافند غیر عامل پروژه‌های توسعه ای کشور در ستاد کل نیروهای مسلح.

•          تأکید بر شناسایی مراکز درجه یک و حیاتی کشور در طرح‌های پدافندی.

•          اولویت‌بندی اماکن و موضوعات بر اساس اهمیت و کاربرد آنان در طرح.

•          داشتن نگاه اجرایی و میدانی در موضوعات پدافند غیر عامل.

   به نتیجه رساندن طرح‌های پدافند غیرعامل در ارتباط با مسئولین  اجرایی کشور .(مسئولیت کلیه وزراء)

    تأکید بر داشتن طرح پدافند غیر عامل برای کلیه پروژه‌ها و تأسیسات کشور.

    تأکید بر پیگیری کمیته دائمی و نظارت بر اجرای طرحهای پدافند غیر عامل دستگاههای اجرایی کشور.

    تأکید بر روحیه بسیجی در اجرای پروژه‌ها.

    در اولویت بالا قرارداشتن مسئله پدافند غیر عامل کشور.

    استفاده از نعمتهای خداداد (عوارض طبیعی موجود و ...).

    ایمن سازی سرمایه های اساسی (اقلام عمده دفاعی و حیاتی).

منابع

http://samadipadafand.persianblog.ir

اهمیت دفاع غیر عامل

اهمیت دفاع غیر عامل

تجارب و شواهد ثبت شده در جنگ های اعصار گذشته تاریخ بشری و قرون حاضر , نمونه های مدلل و انکارناپذیری است که اهمیت پدیده ی غیرعامل را آشکار و ثابت می کند‍. موارد مشروحه زیر نمونه های بارز این اهمیت می باشد:

1.موجب زده ماندن و حفظ بقای نیروی انسانی می گردد که با ارزش ترین سرمایه و موجودیت ملی کشور می باشد.

2.موجب صرفه جوییی کلان اقتصادی و ارزی در حفظ تجهیزات و تسلیهات بسیار گران قیمت نظامی می گردد.

3.مراکز حیاتی وحساس اقتصادی , سیاسی , نظامی , ارتباطی و مراکز عمده علمی و فرهنگی و... را در برابر حملات و بمباران های هوایی دشمن حفظ و ادامه فعالیت در شرایط بحران و جنگ را ممکن می کند.

4.موجب تحمیل هزینه قابل توجه به دشمن می گردد .

5.سبب به وجود آوردن تاثیرات روحی و روانی مثبت در شهروندان و رزمندگان می گردد.

6.موجب حفظ نیروها برای ضربه زدن در زمان و مکان مناسب وگرفتن آزادی و ابتکار عمل از دشمن می گردد.

7.اجتناب ناپذیر بودن بروز جنگ های آینده و لزوم آمادگی دفاعی .

8.نیل به دفاع غیرعامل در مقایسه با دفاع عامل , ساده تر و سهل الوصول تر و با سیاست و خود کفایی و عدم وابستگی و استقلال کشور موافق تر است .

منابع

http://samadipadafand.persianblog.ir/post/3/

پدافند همه جانبه

مفهوم پدافند همه جانبه به عنوان دکترین دفاعی کشور جمهوری اسلامی ایران توسط حضرت امام خمینی (ره) و سپس مقام معظم رهبری فرمانده کل قوا مطرح گردیده است. ایده تاسیس بسیج از سال 1359 و توسعه بسیج تا پایگاه­های مقاومت در همه ارکان حکومتی و مردمی (اقشار مختلف اعم از کارگری، دانش­آموزی، دانشجویی، اساتید، پزشکان، فرهنگیان و... ) بر همین اساس بوده است.

مفهوم پدافند همه جانبه از نظر جهانی نیز در سال 1984 توسط کشور سنگاپور مطرح شده است و در سایت اینترنتی Free Dictionary تعریف زیر در مورد آن ارائه شده است:

«پدافند فقط در عرصه نیروهای نظامی خلاصه نمی­شود بلکه پدافند باید توسط سازمان­های دولتی، بخش خصوصی و همه شهروندان یک کشور انجام گردد. در سوئد، سوئیس و دانمارک نیز چنین ایده­ای غالب است. پنج بعد پدافند همه جانبه شامل موارد زیر هستند:

الف- پدافند نظامی (Military Defense)

ب- پدافند شهری (Civil Defense): حفاظت از شهروندان در مقابل خطرات ناشی از حوادث مختلف و همچنین مشارکت دادن شهروندان در دفاع و محافظت از خودشان در برابر تهاجم و دیگر حوادث است.

پ- پدافند اقتصادی (Economic Defense)

ت- پدافند اجتماعی (Social Defense)

ث- پدافند روانی (Psychological Defense)»

پدافند همه جانبه به این معنی است که یک کشور با تمام قوای نظامی و غیرنظامی خود در برابر انواع تهدیدات دفاع می کند.

منابعhttp://samadipadafand.persianblog.ir/post/3/

پدافند هوایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پدافند هوایی ارتش ایران در حوالی تاسیسات هسته‌ای نطنز.

پدافند هوایی به معنی دفاع در برابر هجوم یا تک هوایی است و شامل مجموعه اقداماتی می‌شود که به منظور انهدام٬خنثی‌سازی یا تقلیل اثرات عملیات هواپیماها٬ موشک‌های بالستیکی و سایر انواع موشک‌های دشمن درهوا انجام می‌گردد.^[۱]

محتویات

• ۱ مناطق پدافندی
• ۲ منطقه پدافندی درجه ۱
• ۳ منطقه پدافندی درجه ۲
• ۴ منطقه پدافندی درجه ۳
• ۵ جستارهای وابسته
• ۶ پانویس
• ۷ منابع

مناطق پدافندی

عموما مناطق پدافندی به سه منطقه تقسیم می‌شوند: منطقه پدافندی درجه ۱، ۲ و ۳.

منطقه پدافندی درجه ۱

منطقه پدافندی درجه ۱ منطقه‌ای است که در بکاربری تمامی جنگ افزارها و گشودن آتش خودمختار است. در این مناطق، جنگ افزارها و سامانه‌های پدافندی اختیار کامل شلیک به هر وسیله پرنده‌ای را -چه خودی و چه غیرخودی- در آسمان دارند. برای این مناطق پدافندی دالان تقرب و دالان بی‌خطر تعیین نگردیده و هیچ هواپیمایی حق تردد و پرواز حوالی این مناطق را ندارد. مرز منطقه پدافندی درجه ۱ معمولاً در نزدیکی نیروگاه‌های هسته‌ای و مراکز حساس و استراتژیک تعیین می‌گردد.

منطقه پدافندی درجه ۲

منطقه پدافندی درجه ۲ منطقه‌ای است که دارای باند پروازی است، و در آن مسیرهای ویژه‌ای به عنوان دالان بی‌خطر و دالان تقرب تعیین شده‌اند. هر هواپیمایی که بخواهد از آتش جنگ افزارها و سامانه‌های پدافندی در این منطقه در امان باشد باید با هماهنگی قبلی وارد این منطقه شده و حدود مشخص دالان بی خطر و تقرب را رعایت کند. فرمان جنگ افزارها در این منطقه «آتش محدود» است.

منطقه پدافندی درجه ۳

منطقه پدافندی درجه ۳ منطقه‌ای است که در آن به تمامی جنگ افزارها و سامانه‌های پدافندی فرمان آتش بس داده شده است، و دستور شلیک تنها از سوی مراجع بالاتر و برای اهدافی که به عنوان «دشمن» شناسایی شده‌اند صادر می‌شود. در عین حال منطقه پدافندی درجه ۳ حق دفاع از خود را دارد و می‌تواند به سوی هواپیمایی که از متخاصم بودنش اطمینان حاصل شده، آتش بگشاید.